Σαν σήμερα... Φτάνει το Άγαλμα της Ελευθερίας στην Νέα Υόρκη

Σαν σήμερα, στις 17 Ιουνίου 1885 το Άγαλμα της Ελευθερίας φτάνει στο... σπίτι της....στο λιμάνι της Νέας Υόρκης!

Το πλήρες όνομα του αγάλματος συμβόλου της Αμερικής είναι η «Ελευθερία που διαφωτίζει τον κόσμο».

Ιστορία

Αρχικά η ιδέα ήταν να γίνει ένα μεγάλο άγαλμα σαν τον Κολοσσό της Ρόδου με αφορμή τα εγκαίνια της διώρυγας του Σουέζ, αλλά απορρίφθηκε από την κυβέρνηση της Αιγύπτου. Την κατασκευή ανέλαβε ο γλύπτης Φρεντερίκ Μπαρτολντί, για να υλοποιήσει την ιδέα του Γάλλου ιστορικού Εντουάρ ντε Λαμπουλέ για να γίνει ένα μνημείο-σύμβολο της γαλλοαμερικανικής φιλίας.  

Η κατασκευή ξεκίνησε το 1874 και όταν ολοκληρώθηκε, αποσυναρμολογήθηκε σε 350 κομμάτια και μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ το 1885, όπου συναρμολογήθηκε ξανά. Η συναρμολόγηση κράτησε 4 μήνες!

Το κεφάλι του αγάλματος, εκτίθεται στο Παρίσι, λίγο πριν ολοκληρωθεί

Info: Σήμερα στο Παρίσι υπάρχουν τρία πιστά αντίγραφα του γνωστού αγάλματος σε διάφορα σημεία της πόλης, για να θυμίζουν στους Παριζιάνους το δώρο τους στην Αμερική, που έγινε το σήμα κατατεθέν των ΗΠΑ.

Τα εγκαίνια του αγάλματος της Ελευθερίας έγιναν 28 Οκτωβρίου 1886 και απεικονίζει μια γυναικεία μορφή όπου κρατά στο υψωμένο δεξί της χέρι ένα πυρσό και στο αριστερό μια πλάκα, που αναγράφει την ημερομηνία ανεξαρτησίας των Ηνωμένων πολιτειών, 4 Ιουλίου 1776. 

Βρίσκεται στο Liberty island, στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης.

Info: Το άγαλμα ζυγίζει 228,456 τόνους και το ύψος του, χωρίς τη βάση, είναι 46,5 μέτρα, ενώ με τη βάση είναι 93. Στο εσωτερικό του, 168 σκαλιά επιτρέπουν την άνοδο στο κεφάλι, όπου υπάρχουν 25 παράθυρα, και άλλα 58 στο χέρι, που κρατάει τον πυρσό, ο οποίος το 1986 καλύφθηκε με λεπτά φύλλα χρυσού 24 καρατίων.

Το ποίημα

Το 1903 τοποθετήθηκε μια πλακέτα στην βάση του αγάλματος όπου αναγράφει το σονέτο της ποιήτριας και ακτιβίστριας, Έμμα Λάζαρους, " Ο Νέος Κολοσσός". Είχε γραφτεί το 1883 σε μια προσπάθεια να συγκεντρωθούν χρήματα για την ανέγερση του αγάλματος. Κατάφερε να  μετατρέψει το άγαλμα σε σύμβουλο ελπίδας και φιλοξενίας.

Δεν μοιάζει με τον μπρούτζινο τον κολοσσό της Ρόδου

Που τα κυρίαρχα σκέλη του σε δυο στεριές πατούσαν·

Εδώ στις πύλες του Ωκεανού τις δυτικές θα στέκει

Μι’ αντρογυναίκα με πυρσό, που αντίς για φλόγα υψώνει

Την αστραπή αιχμάλωτη, και τ’ όνομά της: Μάνα,

Μητέρα των εξόριστων. Από τον φάρο – χέρι της

Φωτοβολάει ως πέρα παγκόσμιο καλωσόρισμα

Και μ’ ένα βλέμμα ήρεμο στ’ απάνεμο λιμάνι

Δεσπόζει που δυο δίδυμες πόλεις το περιζώνουν.

«Κρατείστε εσείς τις τελετές Χώρες Παλιές», κραυγάζει.

«Δώστε σε μένα τους φτωχούς, τους καταφρονεμένους σας

Που τσάκισαν οι συμφορές και λαχταρούν γι’ ανάσα

Ελεύθερη, στείλτε μου εδώ τους ανεμοδαρμένους,

Τους άστεγους, τους ναυαγούς κι όλο τ’ ανθρωπολόι

Που περισεύει ανέλπιδο στις σκυθρωπές ακτές σας.

Πίσω απ’ την πύλη τη χρυσή τη λάμπα μου ανυψώνω».

Info: Από το 1924 ανακηρύχθηκε σε Εθνικό Μουσείο, ενώ από το 1972 στην βάση του υπάρχει το Μουσείο Μετανάστευσης 1986 και από το 1986 είναι Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.