Γυναικεία αντικείμενα με διαφορετική προέλευση!

Πολλές από τις σημερινές μας, γυναικείες συνήθειες, κάποτε είτε ήταν δυσεύρετα, είτε ακριβά ή ακόμα είχαν άλλη χρήση! Μάλιστα πολλά από αυτά που χρησιμοποιούμε σήμερα, ήταν προορισμένα για .... άντρες! Πάμε να τα δούμε:

Κραγιόν

Το σημερινό κραγιόν είναι κατασκευασμένο από κερί, λάδι και χρωστική ουσία. Αλλά πριν από τη σύγχρονη εποχή, χρησιμοποιούσαν χέννα και καρμίνη. 70.000 σκαθάρια ήταν απαραίτητα για να αποδώσουν ένα κιλό βαφής καρμίνης (κόκκινη χρωστική ουσία) που χρησιμοποίησε η Κλεοπάτρα για να βάψει τα χείλη της! 

Στη Μεσοποταμία, οι γυναίκες άλεθαν πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους για να βάψουν τα χείλη τους.

Ψηλοτάκουνα

Τα πρώτα ψηλοτάκουνα παπούτσια εμφανίστηκαν στην αρχαία Περσία: οι στρατιώτες τα φορούσαν ενώ οδηγούσαν άλογα, έτσι ώστε τα πόδια τους να παραμένουν στους αναβατήρες. Μετά από αυτό, αυτά τα παπούτσια εξαπλώθηκαν σε όλη την Ευρώπη, όπου οι ευγενείς άνδρες τα φορούσαν για να φαίνονται ψηλότεροι και πιο αξιοσέβαστοι.

Αφού επηρεάστηκαν από την ανδρική μόδα, οι γυναίκες άρχισαν επίσης να επιλέγουν παπούτσια με ψηλά τακούνια. Μετά τα μέσα του 1800 άρχισαν να συνδέονται αυτά τα παπούτσια αποκλειστικά με το γυναικείο ντύσιμο.

Μέχρι τον 17ο αιώνα, οι αριστοκράτες πολλών χωρών είχαν παπούτσια με κόκκινα πέλματα και τακούνια (αυτό το χρώμα συνδέθηκε με τον πόλεμο και ταυτόχρονα ήταν μια ακριβή βαφή) έως ότου ο Louis XIV εξέδωσε νόμο που ορίζει ότι τα παπούτσια με κόκκινα πέλματα θα μπορούσαν φοριούνται μόνο στην αυλή του.

Μάσκαρα

Με την Ελισάβετ στην εξουσία, τα κόκκινα μαλλιά έγιναν μόδα και οι γυναίκες έβαφαν και τις βλεφαρίδες τους, ώστε να ταιριάζουν με τα μαλλιά τους. Αυτό ήταν πραγματικά πολύ επικίνδυνο επειδή τα σπιτικά μείγματα που χρησιμοποιούσαν περιείχαν τοξικές ουσίες.

Ο Eugène Rimmel, ο ιδρυτής της εταιρείας καλλυντικών Rimmel και αρωματοποιός της βασίλισσας Βικτώριας, παρήγαγε μάσκαρα, χρησιμοποιώντας την πρόσφατα εφευρεθείσα βαζελίνη. Το προϊόν του έγινε ανάρπαστο επειδή ήταν η πρώτη μη τοξική βαφή για τις βλεφαρίδες.

Σερβιέτες

Οι πρώτες σερβιέτες είναι πολύ παλαιότερες από ό, τι πιστεύουμε καθώς εμφανίζονται σε γραπτά του 10ου αιώνα, όπου λέγεται ότι τα χρησιμοποίησε η φιλόσοφος και αστρονόμος Υπατία τον 4ο αιώνα.

Ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν εξέλιξε τη σύγχρονη σερβιέτα μίας χρήσης, εμπνευσμένος από τους απορροφητικούς επιδέσμους που χρησιμοποιούνταν στα τραύματα των στρατιωτών. Οι νοσοκόμες είναι πιθανότατα οι πρώτες γυναίκες που τους χρησιμοποίησαν ως σερβιέτες.

Κολάν/ Καλσόν

Στην Ευρώπη του 15ου αιώνα, τα πρώτα κολάν ήταν από υφαντά καλσόν που ενώθηκαν μαζί. Οι άνδρες υψηλότερης τάξης φορούσαν συχνά καλσόν κατασκευασμένα από καλύτερης ποιότητάς υλικό, όπως μετάξι ή λεπτό μαλλί, σε σχέση με εκείνα των κατώτερων τάξεων. Αυτό το ρούχο έγινε μέρος της γυναικείας ντουλάπας μετά τον 18ο αιώνα.

Σουτιέν

Αρχαίες Ρωμαίες αθλήτριες χρησιμοποιούσαν επιδέσμους που έμοιαζαν με στράπλες σουτιέν. Ένα μωσαϊκό του πρώτου πρωτόγονου σουτιέν βρίσκεται στη Σικελία και την Πομπηία.

Το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για σουτιέν εκδόθηκε το 1914, αλλά αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί ακόμη και τον 15ο αιώνα. Το 2012, οι επιστήμονες ανακάλυψαν μεσαιωνικές «θήκες στήθους» από λινάρι που έμοιαζαν με ένα μοντέρνο σουτιέν.

Μαγιό

Η ιστορία του μαγιό δεν είναι μια ιστορία άνεσης, αλλά απελευθέρωσης του αφαλού. Πριν από το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, οι Ευρωπαίες έκαναν μπάνιο φορώντας επιδέσμους υφάσματος.

Σταδιακά, τα χέρια και τα πόδια των γυναικών έγιναν πιο γυμνά και τα μαγιό έχασαν τα κολάρα τους και είχαν χαμηλότερο ντεκολτέ. Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρχε έλλειψη υφάσματος, έτσι ένα μαγιό 2 κομματιών που αποκάλυπτε την άνω κοιλιά έγινε δημοφιλές. Μόλις το 1946 ο Louis Réard παρουσίασε ένα νέο μοντέλο μαγιό μπικίνι, το οποίο αποκάλυπτε τον αφαλό.

Βαφή μαλλιών

Στον αρχαίο κόσμο, άνδρες και γυναίκες έβαφαν τα μαλλιά τους με διάφορα υλικά: κινεζική κανέλα, πράσα, βδέλλες, καψαλισμένα αυγά, χέννα, ακόμη και σκόνη χρυσού.

Η βαφή μαλλιών αντανακλούσε συχνά την κοινωνική αλλαγή. Το 1700, ήταν δημοφιλές στις Βενετσιάνες να ξαπλώνουν στον ήλιο σε ειδικές βεράντες, αφού βάλουν αλισίβα στα μαλλιά τους για να ξανθίζουν. Προηγουμένως, τα ξανθά μαλλιά θεωρούνταν σκάνδαλο. Από τον Μεσαίωνα και μετά το βάψιμο των μαλλιών θεωρήθηκε γυναικεία συνήθεια.

Σκουλαρίκια

Τα σκουλαρίκια στην διάρκεια των αιώνων μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιον ως σκλάβο, καλλιτέχνη ή ακόμη και θρησκευτικό οπαδό.

Στην εποχή του Σαίξπηρ, χρησίμευαν ως ένα διακριτικό σημάδι κάποιου που ήταν ποιητής, γι’ αυτό ο ίδιος ο Σαίξπηρ απεικονίζεται να φορά ένα σκουλαρίκι σε έργα τέχνης.