Η λέξη «Tattoo» είναι παράφραση της λέξης Tattawing των Μαορί (Νέα Ζηλανδία). Στην Πολυνησιακή διάλεκτο η λέξη «Τα» σημαίνει σχέδιο και «Ατουάζ» δηλώνει «αυτόν που δίνει πνοή στα πλάσματα της γης»! Με άλλα λόγια, Τατουάζ σημαίνει «το σχέδιο που σου δίνει τη προστασία των θεών»! Εννοούν την αποτύπωση της θεϊκής ψυχής στο γήινο σώμα, τη στίξη του πνεύματος στο κορμί, το ίχνος του υπερφυσικού ως προστασία από τους κακούς δαίμονες, το «σημείο» της θείας πρόνοιας, το σύμβολο της εύνοιας του θεού προς το θνητό.
Ένα από τα πιο παλιά τατουάζ βρέθηκε στο δέρμα αιγυπτιακής μούμιας, του 2160 π.Χ. Μέσα σε Σκυθικούς τύμβους σκεπασμένους από πάγους, ανακαλύφθηκαν στα Αλτάια όρη της Κεντρικής Ασίας, βορείως της Ματζουρίας και της Μογγολίας, ταριχευμένα πτώματα με δερματόστιξη. Χρονολογούνται πολύ πριν το 2000 π.Χ.
Η προέλευση του τατουάζ μπορεί να ανιχνευθεί πίσω στον χρόνο, σε διαφορετικές φυλές και κουλτούρες σε όλα τα μέρη του κόσμου. Το βάψιμο του δέρματος, μόνιμα και προσωρινά, έχει εφαρμοστεί εδώ και χιλιετίες. Ζωγραφιστές κηλίδες, σχήματα, παραστάσεις (στο πρόσωπο κυρίως, αλλά και στο υπόλοιπο σώμα) «κυκλοφορούν» αφειδώς στα ευρήματα ανασκαφών. Στην Αρχαία Ελλάδα, στη Ρώμη, σε αγάλματα του Βούδα, σε ανθρωπόμορφα αγγεία του Περού,στην Περσία, σε «μυστικές κοινωνίες» στην Κίνα, στην Ινδία με όψεις Θεού-προστάτη, στο Πακιστάν, στην Ιαπωνία η περίτεχνη παράδοση ολόσωμης στίξης, στους Βραχμάνους ως σημεία αναγνώρισης στη μεταθανάτια ζωή, στην Ταϊτή, στους Εσκιμώους, στις φυλές των ιθαγενών της Αμερικής, στις Σαμόες,στη Νέα Γουϊνέα, στα Νησιά του Πάσχα.
Συνηθίζονταν να χαράσσουν το σώμα και να τρίβουν στάχτες μέσα στις τομές. Όταν οι τομές θεραπεύονταν, τα αδιάλυτα μόρια του κάρβουνου παρέμεναν μόνιμα μέσα στο δέρμα. Είναι πολύ πιθανό αυτές οι συνήθειες να εξελίχθηκαν αργότερα σε προσχεδιασμένο τατουάζ του δέρματος.
Υπάρχουν πολλές ενδείξεις πως εκείνο το χρονικό διάστημα το τατουάζ εξαπλώθηκε σε όλη την υδρόγειο. Από την Αίγυπτο το τατουάζ εξαπλώθηκε κατά μήκος των εμπορικών καθημερινών δρόμων σε όλη την περιοχή της Μεσογείου και ανατολικά στην Περσία και την Αραβία. Μέχρι το 2000 π.Χ. η πρακτική του τατουάζ είχε φτάσει στην Κίνα κατά μήκος της Ασίας. Ο λαός της Νότιας Κίνας ανέπτυξε το δικό του στυλ τατουάζ το οποίο πέρασε στους Burmese στον Νότο οι οποίοι ανέπτυξαν ακόμη πιο πολυσύνθετα στοιχεία τατουάζ. Μέχρι το 1100 π.Χ. το τατουάζ συναντιόνταν στην Φορμόζα, στις Φιλλιπίνες, στην Βόρνεο και την Πολυνησία. Ο λαός της Πολυνησίας πιθανά μετανάστευσε σε όλο τον Ειρηνικό, κατοικώντας σε νησιά όπως η Χαβάη, η Σαμόα και η Νέα Ζηλανδία παίρνοντας μαζί του τις τεχνικές και τα τελετουργικά του τατουάζ. Αυτές οι μεταναστεύσεις άρχισαν γύρω στο 450 π.Χ. και τελειώσανε με την αποίκηση της Νέας Ζηλανδίας γύρω στο 900 μ.Χ. Ανάμεσα στις φυλές των Ίνκα του Νότου και της Κεντρικής Αμερικής το τατουάζ χρονολογείται στο 1100 π.Χ.
Στους πρωτόγονους πολιτισμούς το τατουάζ ήταν παγκόσμιο. Οι Αραβικές φυλές σημάδευαν τα μέτωπα ή τα μάγουλα των νεαρών κοριτσιών και το αφαιρούσαν με ενεργό ασβέστη και σαπούνι όταν το κορίτσι παντρεύονταν. Στην περιοχή των Nagas της ανατολικής Ινδίας και την βόρειας Βιρμανίας κι οι δυο σύζυγοι έφεραν αναγνωριστικά σημάδια. Οι Ινδιάνοι Τόμσον της Βρετανικής Κολομβίας έλεγχαν το κουράγιο εφαρμόζοντας ένα οδυνηρό τύπο τατουάζ. Στην Παραγουάη το τατουάζ ήταν ένα σύμβολο εφηβείας. Το τατουάζ κεντήματος του δέρματος με βελόνα και κλωστή συνηθίζονταν να αυξάνει την ομορφιά των Εσκιμώων κοριτσιών. Και για ένα χρονικό διάστημα οι γυναίκες από την Τουρκία διακοσμούσαν τα πηγούνια τους με κουκίδες τατουάζ.
Τελικά, οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι τρυπούσαν και αυλάκωναν τα δέρματά τους για αιώνες, είχαν ένα όνομα για αυτήν την διαδικασία – tattow. Η λέξη προέρχεται από την Πολυνησιακή λέξη «ta» η οποία είναι η Πολυνησιακή λέξη για το χτύπημα, την κίνηση που έκαναν για να εφαρμόσουν τα τατουάζ. Στην Ιαπωνία το τατουάζ εξελίχθηκε σε καλλιτεχνία. Εκεί διακρίθηκε από τον 3ο αιώνα μ.Χ. Ένας Han-Wei γράφοντας σχετικά με εκείνη την εποχή καταγράφει πως «όλοι οι άντρες κάνουν τατουάζ στα πρόσωπά τους και διακοσμούν τα σώματά τους με σχέδια.» Αρχικά, η θέση και το μέγεθος του σχεδίου έδειχνε το αξίωμα ενός άντρα, αλλά αργότερα οι ανώτερες τάξεις απέρριψαν την πρακτική του να κάνουν τατουάζ πάνω στα σώματά τους και οι σταυροί-τατουάζ έγιναν το σύμβολο των εγκληματιών.Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 με τις αρχές της δεκαετίας του 1970 το τατουάζ εμφανίζεται σε μουσικούς της ροκ μουσικής. Το τατουάζ έγινε συνώνυμο της ροκ και μάλιστα της πανκ μουσικής.
Γενική Παγκόσμιος Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς: Το τατουάζ είναι πράξη που είχε πάντοτε μαγικό χαρακτήρα. Στις περισσότερες κοινωνίες αναγνωριζόταν μαγική δύναμη σε εκείνους που επιδίδονταν στο τατουάζ. Συνήθως το τατουάζ αποτελεί δοκιμασία μυήσεως ή αναγνωρίσεως του φύλου, του αξιώματος κλπ. Γίνεται όμως περισσότερο για τη μαγική, προφυλακτική, και θεραπευτική αξία του.
Για τους Μαορί ακόμη και σήμερα, τα τατουάζ είναι κομμάτι της ιστορίας τους, πολύ «ιερό»! Και όπως αναφέρθηκε στη Πολυνησιακή διάλεκτο σημαίνει το σχέδιο που σου δίνει τη προστασία των θεών!
Στη Δύση εμφανίζεται το τατουάζ αρχικά στους Σταυροφόρους και το 1691 από τον Γουΐλιαμ Ντάμφερ εξερευνητή θαλασσών στην επιστροφή του στο Λονδίνο μετά τα ταξίδια του στην Πολυνησία και στα νησιά του Ειρηνικού. Στα τέλη του 17ου αιώνα το τατουάζ μεταφέρεται ουσιαστικά στην Ευρώπη από τον Κάπτεν Κούκ, ο οποίος φέρνει μαζί του ειδικούς τεχνίτες από την Πολυνησία με σκοπό τη διάδοσή του. Στις αρχές του 18ου αιώνα το τατουάζ γίνεται μόδα στις αριστοκρατικές τάξεις της Ευρώπης και ύστερα εγκαταλείπεται. Τον 19ο αιώνα γίνεται πάλι μόδα στην Αγγλία και σε κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες.
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν έκαναν πάνω στο σώμα τους δερματοστιξία (τατουάζ). Όμως έκαναν σε κάποιον, όταν ήθελαν να τον εξευτελίσουν ή να έχουν αποδεικτικό στοιχείο ότι τους ανήκει, όπως γίνεται σήμερα με το σημάδεμα (μαρκάρισμα) των ζώων. Ο ιστορικός Ηρόδοτος, αναφέρει ότι το 480 π.Χ., λίγο πριν από τη μάχη των Θερμοπυλών, μερικοί Έλληνες εμήδισαν, πήγαν με τους Μήδους-Πέρσες. Σύμφωνα με απόφαση του Συνεδρίου των ελληνικών πόλεων, όσοι από τους Έλληνες μήδιζαν από ανάγκη, δεν θα τιμωρούνταν, όσοι όμως πήγαιναν από δειλία ή με τη θέλησή τους στο στρατόπεδο του Ξέρξη, αυτοί θα τιμωρούνταν σκληρά και παραδειγματικά. Οι Θηβαίοι, με αρχηγό τον Λεοντιάδη, μόλις είδαν ότι υπερίσχυαν οι Πέρσες, αποχωρίστηκαν από τους Έλληνες και με τα χέρια προτεταμένα προχώρησαν προς τους βαρβάρους, λέγοντας ότι αυτοί μηδίζουν και ότι ήσαν από τους πρώτους που έδωσαν γην και ύδωρ (σημεία υποταγής) στον Πέρση βασιλιά. Το αποτέλεσμα ήταν να σωθούν, αλλά δεν τους βγήκε πέρα για πέρα σε καλό. Μόλις παρουσιάστηκαν και τους έβαλαν στο χέρι οι βάρβαροι, άλλους τους σκότωσαν (αφού πρόδωσαν την πατρίδα τους, δεν θα πρόδιναν και τους Πέρσες, κάποια άλλη στιγμή;), τους περισσότερους όμως διέταξε ο βασιλιάς Ξέρξης να τους στιγματίσουν με τα βασιλικά στίγματα, αρχίζοντας από τον αρχηγό τους Λεοντιάδη. Έτσι μετά την ήττα των Περσών και τη φυγή τους, ήταν δύσκολο πλέον να επιστρέψουν στη Θήβα ως προδότες και δύσκολο να μείνουν στους Πέρσες, γιατί ήταν άχρηστοι. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο (Βίοι παράλληλοι, Περικλής), όταν οι Αθηναίοι νίκησαν σε ναυμαχία τους Σαμίους, για να τους εξευτελίσουν, στιγμάτισαν τους αιχμαλώτους με «σάμαινα», που ήταν κεφάλι γουρουνιού κι έμοιαζε με πλοίο Σαμιώτικο, γνώρισμα του ναυτικού της Σάμου. Στη συνέχεια όμως οι Σάμιοι, με αρχηγό τον Μέλισσο, νίκησαν τους Αθηναίους σε ναυμαχία και για να εξευτελίσουν τους Αθηναίους αιχμαλώτους απεικόνισαν με στιγματισμό στο μέτωπό τους κουκουβάγιες. Η κουκουβάγια στην Αθήνα ήταν σύμβολο της σοφίας, πουλί της θεάς Αθηνάς. Αργότερα ο Περικλής νίκησε τον Μέλισσο και κατέστρεψε τη Σάμο. Επίσης, αν κάποιος δούλος δραπέτευε και συλλαμβανόταν, του έκαναν δερματοστιξία (τατουάζ) με τα σύμβολα του αφέντη και ήταν δραπέτης εστιγμένος. Έτσι, ήταν εύκολος ο εντοπισμός και η σύλληψή του. Αναφέρεται ότι ο δούλος του Διογένη, μη μπορώντας να υποφέρει τον αφέντη του, δραπέτευσε. Φίλοι του Διογένη τον συμβούλευσαν να τον συλλάβουν, να του κάνουν δερματοστιξία (τατουάζ) και να τον τιμωρήσουν. Ο Διογένης όμως αρνήθηκε και τους είπε: « Ένας δούλος μπορεί να ζήσει χωρίς τον Διογένη, ο Διογένης δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον δούλο του»; Για τους αρχαίους Έλληνες πρότυπο ανδρικής ομορφιάς ήταν ο Ερμής του Αθηναίου γλύπτη Πραξιτέλη, έργο του 340 π.Χ., που ανακαλύφθηκε, 8-5-1877, στο ναό της Ήρας στην Ολυμπία από Γερμανούς αρχαιολόγους και εκτίθεται σήμερα στο μουσείο της Ολυμπίας. Πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς και θηλυκότητας ήταν η Αφροδίτη της Μήλου, 150-50 π.Χ. έργο, όπως λέγεται, του γλύπτη Αγήσανδρου που βρέθηκε την άνοιξη 1820 στη Μήλο και δυστυχώς σήμερα κοσμεί το μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι και πιστό του αντίγραφο στο μουσείο της Δήλου. Ο Ερμής και η Αφροδίτη παραμένουν και θα παραμείνουν αιώνια πρότυπα της ελληνικής ομορφιάς.
Info: Ο «Otzi, ο άνθρωπος πάγος»: Το κατεψυγμένο σώμα του βρέθηκε το 1991 σε ένα βουνό μεταξύ Αυστρίας και Ιταλίας, στην κοιλάδα Οtz των Αλπέων. Χρονολογείται στο 3.300 π.Χ. και είναι μέχρι στιγμής το παλιότερο σώμα που φέρει τατουάζ. Οι μελετητές, κρίνοντας από τη θέση που κατέχουν στο σώμα του, θεωρούν ότι πρόκειται για τατουάζ που γίνονταν με την ελπίδα να θεραπεύσουν τις περιοχές στις οποίες εφαρμόζονταν.
Οι Ρωμαίοι σημάδευαν με τατουάζ τους σκλάβους και τους εγκληματίες και με το γράμμα D τους λιποτάχτες.
Αργότερα, το 750 μ. Χ. για την ιστορια τατουαζ το ίδιο έκαναν και οι Κινέζοι στους εγκληματίες! Στη Νέα Γουινέα και στην Βιρμανία χρησιμοποιούταν ως διακριτικό των φυλών ενώ στη Νέα Ζηλανδία αποτελούσε έμβλημα τιμής! Οι Ινδιάνοι Τόμσον έλεγχαν το κουράγιο τους, κυρίως των νέων, εφαρμόζοντας τον οδυνηρότερο τρόπο τατουάζ!
Στην Παραγουάη ήταν σύμβολο της εφηβείας ενώ κάποιες φυλές στην Ινδία το χρησιμοποιούσαν σαν μέσο καλλωπισμού και σεξουαλικής διέγερσης!
Στην αρχαία Αίγυπτο έχουν βρεθεί μούμιες της 6ης Δυναστείας (2000 π. Χ.) με τατουάζ! Θεωρούσαν το τατουάζ ως ιερό σημάδι και απαγορευόταν να το έχει κανείς πάνω του εκτός από τον Φαραώ. Το ταύτιζαν με τη γονιμότητα και την αρχοντιά. Με τατουάζ κοσμούσαν τους νεκρούς τους πιστεύοντας ότι ασκούσε μαγικές ευεργετικές επιδράσεις. Τα τατουάζ με σκούρα χρώματα που φέρουν στη κοιλιά, στα χέρια και στα πόδια οι μούμιες τις 6ης Δυναστείας θεωρούνται από τους επιστήμονες θρησκευτικής σημασίας! Πολλά από τα τατουάζ που κυκλοφορούν σήμερα περιέχουν αρχαία αιγυπτιακά σύμβολα!
Από την Αίγυπτο μεταδόθηκαν σε γειτονικές χώρες και πολιτισμούς μέσω του εμπορίου (Μεσογείου, Περσίας, Αραβίας) φθάνοντας το 2000 π.Χ. μέχρι την Κίνα. Ο Ιπποκράτης είχε παρατηρήσει πως οι Σκύθες έκαναν τατουάζ στα χέρια και στα στήθη τους με σκοπό να γίνουν πιο δυνατά!
Το 1100 π.Χ το τατουάζ γίνεται γνωστό στην Πολυνησία, στο Βόρνεο, στις Φιλιππίνες, στη Νέα Γουϊνέα και στην Φορμόζα.
Στο Βόρνεο τα τοποθετούσαν γύρω από το καρπό και τα δάκτυλα για προστασία από τις αρρώστιες. Στην Ταϊτή τα χρησιμοποιούν ακόμη ως φυλακτό για την αποτροπή παντός κακού.
Εικάζεται ότι από την Πολυνησία μεταφέρεται με τις μεταναστεύσεις σε όλο τον Ειρηνικό. Τον 5ο αιώνα π.Χ. συναντάται στην Ιαπωνία όπως φανερώνουν ευρήματα στην Οσάκα ενώ υπάρχουν στην Κίνα γραπτά στοιχεία σε νομικά έγγραφα από τον 3ο π.Χ. αιώνα.
Στο Νεπάλ οι γυναίκες εκτός από τα τατουάζ διακοσμούν τα χέρια τους με περίτεχνα σχέδια χένας κατά τη παραμονή της Βουδιστικής εορτής Eid al Fitr!
Στην Βιρμανία ακόμη πιστεύουν ότι αν είναι πάνω από τη καρδιά μπορούν να σταματήσουν το κακό! Τα μαύρα είναι περισσότερο διακοσμητικά ενώ τα κόκκινα τα χρησιμοποιούν για προστασία από τη βασκανία και την αρρώστια!
Οι Σαμάνοι ήδη από το 2000 π.Χ. χρησιμοποιούσαν το τατουάζ ως ένα είδος βελονισμού στης θρησκευτικές τους τελετές ίασης ή μύησης!
Οι Εσκιμώοι και οι κάτοικοι των νησιών Φίτζι κάνουν τατουάζ για να εξασφαλίσουν ευτυχία στη μέλλουσα ζστην Ταϊλάνδη οι γυναίκες αποκλείονταν από αυτά. Τα τατουάζ γίνονταν κυρίως από μοναχούς σε μοναχούς, για να αποκτήσουν μέσω αυτών μαγικές δυνάμεις. Όμως οι μοναχοί απαγορευόταν να έλθουν σε επαφή με γυναίκες, ενώ πίστευαν ότι ούτως ή άλλως είναι ήδη αρκετά ισχυρές και δεν χρειάζονταν μαγικές ιδιότητες, αφήνοντάς τις έτσι έξω από την όλη διαδικασία.
Οι Ιάπωνες το χρησιμοποιούν για καλλωπιστικούς αλλά και θρησκευτικούς λόγους πιστεύοντας ότι με τατουάζ με φίδια και δράκους εξορκίζουν τους φόβους και τους εφιάλτες τους. Οι Ινδιάνοι τα είχαν ως φυλακτά θεωρώντας ότι τους προστάτευαν ακόμη και από τον εχθρό στη μάχη! Κάποια από αυτά που κυκλοφορούν ακόμη συμβολίζουν τη μητέρα φύση και τη λατρεία της αιώνιας μητέρας!
Στις φυλές της Αφρικής έχουν πάντοτε σχέση με τη θρησκεία, την φυλή και τις προλήψεις!
Στις Φιλιππίνες υπάρχει η δεισιδαιμονία σύμφωνα με την οποία ο νικητής πολεμιστής ή κυνηγός έπαιρνε τη δύναμη του φονευμένου εχθρού ή του θηράματος αν το ζωγράφιζε πάνω στο σώμα του!
Τον 8 μ.Χ. αιώνα η Εκκλησία καταδίκασε την αποτύπωση οποιουδήποτε συμβόλου επί του σώματος των πιστών ως ειδωλολατρικό έθιμο και ως πρακτική των βαρβάρων!
Το 1722 ολλανδικά πλοία προσέγγισαν τις ακτές των νησιών Σαμόα. Οι ναύτες παρατήρησαν ότι οι ιθαγενείς φορούσαν κολλητά παντελόνια, διακοσμημένα με περίπλοκα σχέδια. Όταν αποβιβάστηκαν και τους είδαν από κοντά, συνειδητοποίησαν ότι αυτά που εξ αποστάσεως θεωρούσαν ως παντελόνια ήταν στην πραγματικότητα το ίδιο τους το δέρμα, που ήταν καλυμμένο απ’ άκρη σε άκρη με τατουάζ.
Info: «Godna» αποκαλούσαν τα τατουάζ τους οι αρχαίοι Ινδοί. Τα χρησιμοποιούσαν για να ξεχωρίζουν από άλλες φυλές, αλλά και για να δηλώνουν την κάστα στην οποία ανήκε αυτός που τα έφερε. Ο θεός Χανουμάν ήταν ένα δημοφιλές μοτίβο για τατουάζ, το οποίο όταν γινόταν στα χέρια ή τα πόδια συμβόλιζε τη δύναμη. Παράλληλα στην Ινδία χρησιμοποιούνταν και προσωρινά τατουάζ χένας κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών και γάμων.
Οι κάτοικοι των νησιών τα αποκαλούσαν “tatau”, που σημαίνει “για να σηματοδοτήσει κάτι”. Τον Ιούλιο του 1769, ο Βρετανός θαλασσοπόρος Τζέιμς Κουκ κατέγραψε για πρώτη φορά τη λέξη στο ημερολόγιο του πλοίου: ”Και τα δύο φύλα βάφουν τα σώματά τους με τα “Tattow”, όπως τα λένε στη γλώσσα τους. Το καταφέρνουν, βάζοντας μαύρο χρώμα κάτω απ’ το δέρμα τους. Είναι τόσο επίπονο, ειδικά η περιοχή των γλουτών, που το κάνουν μόνο μια φορά στη ζωή τους”. Στη Σαμόα, την Ταϊτή, αλλά και στη Νέα Ζηλανδία, τα τατουάζ ήταν ιερή παράδοση. Σηματοδοτούσαν την κοινωνική θέση, το πνεύμα, αλλά και τη δύναμη του κάθε ανθρώπου. Κάθε νεαρός άνδρας έπρεπε να κάνει τατουάζ σε όλο του το σώμα, όταν ενηλικιωνόταν. Αν σταματούσε τη διαδικασία, επειδή δεν άντεχε τον πόνο, θα τον ακολουθούσε για μια ζωή το στίγμα της δειλίας. Το ίδιο ίσχυε και για τις γυναίκες. Πολλοί άνδρες του πληρώματος του Κουκ, επέστρεψαν στην Αγγλία με τατουάζ και τα επιδείκνυαν με περηφάνια. Μέσα σε λίγες δεκαετίες, τα τατουάζ έγιναν σήμα κατατεθέν των ναυτικών. Μάλιστα στις ΗΠΑ, οι ναύτες χρησιμοποιούσαν τα τατουάζ ως στοιχεία ταυτότητας.
Αμέσως μετά την αμερικανική επανάσταση, πολλοί Αμερικανοί ναυτικοί στρατολογούνταν από το βρετανικό ναυτικό. Για να το αποφύγουν, έβγαζαν ειδικά χαρτιά, τα οποία τους απάλλασσαν από την υπηρεσία, αποδεικνύοντας ότι ήταν Αμερικάνοι υπήκοοι. Στα χαρτιά περιγραφόταν και η εμφάνισή τους, για να γνωρίζει το βρετανικό ναυτικό σε ποιο ναύτη αναφέρονταν. Όμως οι περιγραφές ήταν υπερβολικά γενικές και οι Βρετανοί τις αγνοούσαν επιδεικτικά, ισχυριζόμενοι ότι τα χαρτιά ήταν πλαστά ή είχαν κλαπεί από κάποιον άλλοι ναύτη. Έτσι οι Αμερικάνοι έκαναν τατουάζ, τα οποία περιέγραφαν λεπτομερώς στα προσωπικά τους έγγραφα, για να ταυτοποιηθούν και να είναι σίγουροι ότι δεν θα στρατολογούνταν.
Η επικράτηση του Χριστιανισμού στην Ευρώπη εξάλειψε την τέχνη του τατουάζ για αιώνες. Τα πράγματα άλλαξαν με τις πρώτες εξερευνήσεις. Όταν οι ναυτικοί, ερχόμενοι σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, άρχισαν να αντιγράφουν τα τατουάζ τους ως αναμνηστικά των ταξιδιών τους. Όμως για πολύ καιρό ακόμα τα τατουάζ θα είχαν κακή φήμη. Στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου θα ήταν ταυτισμένα με τη ζωή των ναυτικών, των φυλακόβιων και των ανθρώπων του περιθωρίου.
Για πολλές δεκαετίες, τα τατουάζ γίνονταν κυρίως σε φυλακές από φυλακισμένο σε φυλακισμένο ή μεταξύ μελών συμμοριών ως σημάδι της συμμορίας στην οποία ανήκουν. Παράλληλα ήταν πολύ δημοφιλή και στους κύκλους το νεοναζί. Το αποτέλεσμα ήταν να ταυτιστούν με την εγκληματικότητα και το περιθώριο.
Όμως κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αρκετοί στρατιώτες έκαναν τατουάζ, συμβάλλοντας έτσι στη σταδιακή αποκατάσταση της φήμης τους. Αργότερα, τις δεκατίες του ’60 και ’70, η εμφάνιση της ροκ μουσικής και οι χίπις μετατρέπουν τα τατουάζ σε σύμβολα εναντίωσης στην εξουσία και την κυρίαρχη κοινωνική ιδεολόγία.
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν η ανάπτυξη των εργαλείων και των μεθόδων εξελίχθηκαν δημιουργώντας μεγαλύτερη ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων, ενώ ταυτόχρονα ελαχιστοποιήθηκαν ο πόνος και η πιθανότητα μολύνσεων. Ταυτόχρονα όλο και περισσότεροι αθλητές, τραγουδιστές και σταρ του Χόλιγουντ άρχισαν να κάνουν τατουάζ, μετατρέποντάς τα από σύμβολά αντίδρασης ή σημάδια περιθωρίου στη νέα τάση της μόδας.
Σήμερα, οι περισσότεροι έχουν τατουάζ σε όλο το σώμα τους. Είναι κάτι σαν σύγχρονη ζωγραφική. Αν το επιλέξεις, φρόνρισε να το σκεφτείς καλά, ώστε να μην το μετανιώσεις, να διαλέξεις ένα σχέδιο που θα αντιπροσωπεύει και φυσικά να διαλέξεις ένα επαγγελματία για το δημιουργικό κομμάτι!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για τα σχόλια σας!