Περίεργα έθιμα σε όλο τον κόσμο!

Τι είναι Έθιμο:

Το έθιμο είναι άγραφη πηγή δικαίου. Τα έθιμα περιέχουν κανόνες δικαίου που αποκτούν τη δεσμευτικότητά τους, λόγω της μακρόχρονης εφαρμογής τους στα πλαίσια μιας κοινωνίας ή τάξης και της πεποιθήσεως των μελών της ότι είναι δεσμευτικοί. Είναι παράδοση!

Συνήθειες που σε μία χώρα στηρίζονται σε παραδόσεις χρόνων και τηρούνται με ευλάβεια, σε κάποια άλλη ίσως φαντάζουν αστείες και δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές. Σήμερα θα μάθουμε μερικές από τις πιο περίεργες:

Νεπάλ

Ένας μικρός αριθμός κοριτσιών επιλέγεται ήδη από την προεφηβική ηλικία, για να γίνει Kumari, που στη γλώσσα της χώρας σημαίνει παρθένα. Αυτές οι «ζωντανές θεές», όπως χαρακτηρίζονται, πιστεύεται πως αποτελούν τις ενσαρκώσεις των θεοτήτων Kali και Taleju στην Γη. Για περίπου 10-15 χρόνια, οι επιλεγμένες Kumari δεν επιτρέπεται να βγουν από το σπίτι τους και, αν πρέπει να γίνει αυτό, τότε δεν επιτρέπεται να ακουμπήσουν τα πόδια τους το έδαφος. Εκείνο που παρουσιάζει ενδιαφέρον, όμως, είναι ο τρόπος που επιλέγονται τα κορίτσια που θα γίνουν Kumari: για να επιλεχθεί, το νεαρό κορίτσι πρέπει να έχει διάφορα χαρακτηριστικά και κυρίως να μην έχει ιδιαίτερη αίσθηση του φόβου. Για να ελεγχθεί το πόσο θαρραλέα είναι, μάλιστα, η νεαρή κοπέλα μπαίνει σε μια αίθουσα στην οποία βρίσκονται 108 αποκεφαλισμένα βουβάλια και μασκοφόροι άνδρες, που χορεύουν. Η κοπέλα που αποκρίνεται με χαρά και ανδρεία, είναι και εκείνη που επιλέγεται.

Ινδονησία

1. Στη κουλτούρα της Ινδονησίας, υπάρχει μια θρησκευτική τελετή που λέγεται «το γέμισμα του δοντιού». Πιστεύεται πως τα δόντια- τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών- αποτελούν σύμβολα απληστίας, οργής, θυμού, λαγνείας, σύγχυσης και ζήλειας- όλα εκείνα τα πράγματα, δηλαδή, που εμποδίζουν την σωματική και πνευματική ανάπτυξη ενός ατόμου, όπως θα έπρεπε να είναι Τα δόντια σε αυτή την τελετουργία «σμιλεύονται» προκειμένου να δείχνουν λιγότερα κοφτερά και επιθετικά και άρα να μειωθεί το φορτίο των αρνητικών χαρακτηριστικών που κουβαλούν και με τον τρόπο αυτό σηματοδοτείται το πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση.

2. Το συγκεκριμένο έθιμο ισχύει στην κοινότητα των Tidong, στο Borneo της Ινδονησίας και είναι σίγουρα ένα από τα πιο παράξενα έθιμα που υπάρχουν στον κόσμο. Μετά τον γάμο, λοιπόν, και αφού η γαμήλια τελετή έχει φτάσει στο τέλος της, δεν επιτρέπεται στους δύο νεόνυμφους να χρησιμοποιήσουν το μπάνιο για τρεις ημέρες. Πιστεύεται πως αν αποχωριστούν ο ένας τον άλλο, ο γάμος τους θα καταρρεύσει, οπότε ορίζονται κάποιοι φίλοι που τους επιβλέπουν, ώστε να μην πάνε στο μπάνιο.

3. Και πάλι η Ινδονησία στην λίστα μας, καθώς πρόκειται για μία χώρα με πλούσια και πολύ ιδιαίτερη πολιτιστική παράδοση, ενώ τα όσα ισχύουν στη χώρα- όσον αφορά τα θρησκευτικά και κοινωνικά συμβάντα- διαφέρουν από περιφέρεια σε περιφέρεια. Στην Toraja της Ινδονησίας, λοιπόν, υπάρχει ένα τελετουργικό που λέγεται Ma’nene. Πρόκειται για μια τελετή στην οποία τα σώματα των νεκρών ξεθάβονται, καθαρίζονται, ντύνονται εκ νέου και «πηγαίνουν» στην περιοχή όπου έχασαν τη ζωή τους. Από εκεί, προχωράνε (ή σέρνονται) κατά μήκους μιας ευθείας γραμμής, πίσω στο χωριό, πριν ταφούν και πάλι.

Ισπανία

Πρόκειται σίγουρα για ένα από τα πιο τρομαχτικά και σοκαριστικά έθιμα που μπορεί να συναντήσει κανείς ανά τον κόσμο. Έχει παράδοση και ιστορία 400 χρόνων και διεξάγεται σε μια επαρχία στη βόρεια Ισπανία, στο πλαίσιο των καθολικών εορτασμών, με την ονομασία της να είναι Το άλμα του Διαβόλου (El Salto Del Colacho). Στο έθιμο αυτό, μωρά μικρότερα του ενός έτους τοποθετούνται σε σειρές πάνω σε στρώματα και άνδρες, που έχουν ντυθεί διάβολοι, τρέχουν και πηδούν πάνω από τα μωρά, με το πλήθος να παρακολουθεί.

Αμαζόνιος

Στον Αμαζόνιο και συγκεκριμένα στη φυλή Satere-Mawe υπάρχει ένα τελετουργικό το οποίο τα νεαρά αγόρια πρέπει να περάσουν με επιτυχία, πριν φτάσουν στο σημείο να θεωρούνται ενήλικοι άνδρες πλέον. Τα αγόρια, όταν φτάσουν την ηλικία της σεξουαλικής ωρίμανσης, καλούνται να φορέσουν γάντια που είναι γεμάτα με μυρμήγκια που τσιμπάνε και να χορέψουν για 20 λεπτά, φορώντας τα. Τα συγκεκριμένα μυρμήγκια, μάλιστα, λέγεται πως τσιμπάνε τόσο δυνατά, όσο όταν μια σφαίρα χτυπάει το δέρμα. Τα αγόρια πρέπει να επαναλάβουν το τελετουργικό 20 φορές συνολικά πριν θεωρούνται άνδρες.

Φιλανδία

Στη Φινλανδία, το έθιμο που λέγεται Eukonkanto και διεξάγεται κάθε χρόνο, θέλει τα ζευγάρια να διαγωνίζονται μεταξύ τους, με τον άνδρα να κουβαλάει τη γυναίκα του στην πλάτη, για μια απόσταση περίπου 250 μέτρων. Ο νικητής πάντως, εξασφαλίζει μια μάλλον ικανοποιητική επιβράβευση: το βάρος της γυναίκας του σε μπύρα.

Παπούα Νέα Γουινέα

Στη μικρή αυτή νησιωτική χώρα της Ωκεανίας, υπάρχει μια φυλή αυτοχθόνων- που λέγεται Dani- η οποία δείχνει το πένθος της, με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Αρχικά, λοιπόν, τα μέλη της φυλής τα πρόσωπα τους με στάχτες Το εντυπωσιακό, όμως, είναι πως στη συνέχεια κόβουν ένα μέρος από τα δάχτυλα τους και το θάβουν με τα σώματα των νεκρών, ώστε να είναι μαζί και στην επόμενη ζωή και να παραμείνουν ενωμένοι.

Μαδαγασκάρη

Υπάρχει ένα φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα περίπου κάθε 7 χρόνια στη Μαδαγασκάρη και ονομάζεται Famadihana. Πρόκειται και πάλι για ένα τελετουργικό που σκοπό έχει να επιτύχει τη σύνδεση μεταξύ νεκρών και ζωντανών: οι ντόπιοι ξεθάβουν τα σώματα των αγαπημένων τους που έχουν πεθάνει, τα ξαναντύνουν με φρέσκα ρούχα και χορεύουν και τραγουδούν κρατώντας τα σώματα επ’ ώμου.

Ταϊλάνδη

Στην περιφέρεια του Lopburi, διοργανώνεται ένα φεστιβάλ με πελώριο μπουφέ, ο οποίος απευθύνεται στις μαϊμούδες, με περίπου 3.5 τόνους φρούτων να παρέχονται στις τυχερές μαϊμούδες.

Ελλάδα

Στο Γαλαξίδι φαίνεται να ξέρουν πώς να διασκεδάζουν τις Απόκριες, αφού την Καθαρά Δευτέρα την παίρνουν πολύ σοβαρά και… αλευρομουτζουρώνονται. Οι καρναβαλιστές παίρνουν γενναίες ποσότητες αλευριού με χαρτοπόλεμο και τις εκτοξεύουν μεταξύ τους, οι οποίοι όπως ορίζει το έθιμο, πρέπει να είναι μουτζουρωμένοι με κάρβουνο στο πρόσωπο την ημέρα αυτή, σε ένα ιδιαίτερο… πεδίο μάχης. Βέβαια τα τελευταία χρόνια, τα πρόσωπα κυριολεκτικά σκεπάζονται από ένα σωρό πρωτότυπα μάλλον υλικά, όπως το λουλάκι, το βερνίκι παπουτσιών κ.ά., ενώ το έθιμο έχει τις ρίζες του στα χρόνια της τουρκικής κατοχής. Το άναμμα φωτιών σε πλατείες και δρόμους με μουσική, χορό, γλέντι και φαγητό φυσικά δεν λείπει.

Τα Αναστενάρια πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στο χωριό Αγία Ελένη Σερρών, κατά το πανηγύρι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, 20 και 21 Μάη, αλλά και στο μικρό πανηγύρι, το χειμωνιάτικο, την παραμονή και την ημέρα της γιορτής του Αγίου Αθανασίου στις 17 και 18 Γενάρη. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στιςπαγανιστικές τελετές, ενώ πέρασε και στις διονυσιακές και αυτό που συμβαίνει είναι κατά τη διάρκεια των πανηγυριών είναι εκστατικός χορός και… πυροβασία όσων συμμετέχουν στο χορό, οι οποίοι είναι οι «αναστενάρηδες». Το έθιμο διατηρείται ως τις μέρες μας από πυρήνες αναστενάρηδων που υπάρχουν στην Αγία Ελένη Σερρών, στην Κερκίνη Σερρών, στο Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, σε μερικά χωριά του Έβρου και σε ένα χωριό της Δράμας και αναφέρεται σε έναν θρύλο σύμφωνα με τον οποίο η εκκλησία του χωριού Κωστί της Ανατολικής Θράκης, αφιερωμένη στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη, πήρε φωτιά και οι κάτοικοι του χωριού, προσπαθώντας να σώσουν τις εικόνες και τα ιερά κειμήλια, μπήκαν μέσα στο φλεγόμενο Ναό και άρπαξαν ό,τι βρήκαν μπροστά τους, για να διαπιστώσουν στη συνέχεια ότι κανείς δεν είχε καεί ή τραυματιστεί. Το απέδωσαν στη Χάρη του Αγίου κι από τότε τελούν το έθιμο αυτό, η επίσημη εκκλησία, όμως, έχει αντίθετη άποψη και θεωρεί ότι το έθιμο αυτό ειδωλολατρικό.

Κάποια χωριά της κεντρικής Ελλάδας, έχουν ένα περίεργο χριστουγεννιάτικο έθιμο, όπου εκτός από τα παιδιά, τα ζώα και τους εαυτούς τους, ταΐζουν και τις βρύσες! Συμβαίνει μετά τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων, όπου κοπέλες ξεκινούν από τα χαράματα, πηγαίνουν στις βρύσες και χωρίς να βγάλουν λέξη στη διαδρομή, παίρνουν το «αμίλητο» νερό. Στη συνέχεια, αλείφουν τη βρύση με βούτυρο και μέλι, κάνοντας την ευχή να τρέχει πάντα προκοπή στο σπίτι τους, όπως το νερό και να είναι γλυκιά η ζωή τους, όπως το μέλι. Εκτός από αυτό, «ταΐζουν» τη βρύση και με ψωμί, τυρί, όσπρια κι εύχονται να έχουν καλή σοδειά, ενώ όποια προλάβει να φτάσει πρώτη, λέγεται ότι θα είναι και η πιο τυχερή για τη χρονιά που ακολουθεί. Η τελετουργία συνεχίζεται με συλλογή νερού στη στάμνα και επιστροφή στο σπίτι, πάλι αμίλητα, όπου μέσα στη στάμνα έχουν τοποθετήσει ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια. Το νερό το χρησιμοποιούν για ράντισμα του σπιτιού, ενώ αφήνουν και τα χαλίκια σε κάποια σημεία του.

Στην περιοχή Μαρκόπουλου της Κεφαλονιάς, στον Ιερό Ναό της Παναγιάς της Λαγκουβάρδας υπάρχει η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της «Φιδιώτισσας». Κάθε χρόνο από τις 6 Αυγούστου εμφανίζονται μέσα και έξω από το ναό φίδια, τα λεγόμενα «φίδια της Παναγίας», τα οποία πληθαίνουν μέχρι την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, όπου και αυξάνονται υπερβολικά. Αναχωρούν όταν περάσει η 15η Αυγούστου προκαλώντας την έκπληξη όλων. Πριν αναχωρήσουν, όμως, από το βράδυ της 14ης Αυγούστου ξεκινάει το πανηγύρι και ο χορός στη μικρή πλατεία γύρω από την εκκλησία, με τους χορούς «Μέρμηγκας», «Διβαράτικος» και «Κεφαλονίτικος Μπάλος» να ζωντανεύουν το κέφι.

Κάτι που θυμίζει τη διάσημη μεξικάνικη γιορτή Dias de los Muertos οργανώνουν στην Κρήτη κάθε χρόνο το Πάσχα. Συγκεκριμένα, με ετοιμασίες που ξεκινούν από τη Μεγάλη Παρασκευή, φτιάχνουν παραδοσιακά φαγητά και γλυκά, τα οποία θα φάνε την Δευτέρα του Πάσχα, στο νεκροταφείο, στα μνήματα των αγαπημένων τους προσώπων, που έχουν προηγουμένως καθαρίσει και καλλωπίσει. Εκεί, ανταλλάσουν ευχές, τιμούν στη μνήμη των νεκρών και δείχνουν έμπρακτα ότι δεν τους ξεχνούν ποτέ.

Εσείς έχετε κάποιο παράξενο έθιμο στην περιόχη σας; Πείτε μας στα σχόλια!