Τι περιμένεις;;;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Έχω βαρεθεί να περιμένω....το καλοκαίρι, την Παρασκευή, να σχολασω, να περάσει ο καιρός, να να να, τόσα να!

Κρατάω ρούχα και περιμένω να τα βάλω σε μια καλή περίσταση. Έχω τα "καλά" ποτήρια και πιάτα που τα έχω για τα τραπέζια μόνο, που πια δεν κάνω. Έχω καλλυντικά, κοσμήματα, αξεσουάρ, αρώματα για εξόδους που πια δεν κάνω. 

Ο καιρός όμως περνάει και τα πράγματα απλά πιάνουν σκόνη και χώρο. 

Όταν έχασα τους γονείς μου, πρώτα την μητέρα μου και λίγα χρόνια μετά τον πατέρα μου, ήθελα να ξεφορτωθώ πράγματα που μου πιάνουν χώρο στο σπίτι και στην ζωή μου. Η ζωή δεν είναι Πηνελόπη...δεν περιμένει κανένα! Η ζωή είναι τώρα, σήμερα.

Είχα διαβάσει μια ιστορία για μια γυναίκα που είχε αγοράσει εσώρουχα καλής ποιότητας, αλλά τα κρατούσε για μια καλή περίσταση. Δυστυχώς ο καιρός περνούσε, δεν τα φόρεσε ποτέ κι όταν πέθανε ξαφνικά, έμειναν, εκεί στο κουτί τους, αφορετα, καινούργια, περιμένοντας κάποια να τα φορέσει. Κάποια που δεν υπήρχε πια. 

Αποφάσισα λοιπόν να χρησιμοποιώ το "καλό" σερβίτσιο, να φοράω όσα μου αρέσουν ακόμα και αν δεν πάω πουθενά! Να βάζω εκείνο το κόκκινο κραγιόν που κρατούσα για εξόδους που δεν γίνονται. Γενικά να ζω την ζωή μου φορώντας τα "καλά" μου γιατί πρέπει να την τιμάω! Είναι μοναδική και περνάει τόσο γρήγορα. Αυτό που ζω τώρα είναι αληθινό, όχι πρόβα. Πριν γίνω ανάμνηση, ας περάσω όμορφα ώστε να  γίνω τουλάχιστον καλή ανάμνηση!!! 😉