Θάλασσα: Φάρμακο για την ψυχή

Όταν νιώθω πίεση ή έντονο άγχος, μια βόλτα στην θάλασσα πάντα με χαλαρώνει. Είναι το χρώμα της, ότι είναι απέραντη, πάντως καταφέρνει ακόμα και όταν έχει κύμα να ηρεμεί την εσωτερική μου φουρτούνα.

Και μόνο να χάνεται η ματιά μου στο γαλάζιο χρώμα αρκεί για βάλω πάλι τις σκέψεις μου σε σειρά. 

Πετώντας βότσαλα να κατευνάσω τον θυμό μου, όπως όταν ήμαστε παιδιά.

Την θάλασσα την έχουμε συνδέσει με τόσες όμορφες αναμνήσεις, διακοπές, ξενύχτια, βόλτες, αγάπες, βουτιές και χαμόγελα. Στην θάλασσα όμως πάμε και όταν βιώνουμε απώλεια, χωρισμό, μοναξιά. 

Απολαμβάνουμε την θάλασσα μέρα, αλλά και νύχτα, με το φεγγάρι να φωτίζει τα νερά της. 

Πόσες βραδινές βόλτες θυμάμαι, πόσα βραδινές βουτιές! Κι άλλες τόσες που θα έρθουν.

Έχει κάτι σαγηνευτικό το να κοιτάς στο νερό, αλλά και κάτι τρομακτικό. Είναι απέραντη, βαθιά και ενώ είναι διάφανη μπορεί να είναι και σκοτεινή. Σαν τη ψυχή μας. 

Γιατί τελικά λόγος που κοιτάμε την θάλασσα και μας ηρεμεί είναι γιατί είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας. 

Είναι ένας καθρέφτης του ουρανού, της φύσης και των διαθέσεων μας. Ένας καθρέφτης δικός μας!