Μοναξιά μου όλα

Υπάρχουν άνθρωποι που ζούν μονάχοι... 

Λέει το γνωστό άσμα.

Υπάρχουν, είναι φίλοι σου, συνάδελφοι, μπορεί να είσαι κι εσύ.

Άνθρωποι που συμπαθείς, που συναντάς κάθε μέρα, που τους βλέπεις να χαμογελούν.

Που είναι κοινωνικοί, έχουν παρέες, βγαίνουν, διασκεδάζουν.

Άνθρωποι που θες να έχεις κοντά σου, αλλά δεν έχεις ιδέα τι περνάνε.

Να γυρνάνε σπίτι μόνοι, στην σιωπή. 

Μπορεί να ακούγεται καλό, αλλά δεν είναι.

Το αίσθημα της μοναξιάς είναι βαθύ και ουσιαστικό και ανεξάρτητο από το αν ζει κάποιος μόνος ή όχι.

Γκρινιάζουμε όλοι που κουραζόμαστε γιατί δουλεύουμε, πάμε σπίτι και έχουμε δουλειές να κάνουμε, φίλους να συναντήσουμε, υποχρεώσεις μέχρι αργά το βράδυ. 

Έχεις σκεφτεί πόσο τυχεροί είμαστε;

Όταν επιστρέφεις σπίτι και έχεις κάποιον να σε περιμένει; Να ανταλλάξεις μερικές κουβέντες.

Να συζητήσεις για την μέρα σου. Να σε πάρει μια αγκαλιά. 

Παιδιά να τρέχουν στην αγκαλιά σου.

Χαμόγελα και γέλια.

Πόσο πολυτέλεια είναι να κάτσεις στον καναπέ να δεις μια ταινία αγκαλιά με τον σύντροφό σου. 

Ξέρεις αλήθεια πόσοι δεν το έχουν αυτό;

Είτε από επιλογή, είτε επειδή έτσι τα έφερε η ζωή να είναι μόνοι. 

Είναι σκληρό να είσαι μέσα σε ένα σπίτι μόνος. 

Μπορεί να έχεις πολλά να κάνεις, αλλά κανέναν να τα μοιραστείς.

Η μοναξιά είναι μέσα μας. Το ποσό θα την αφήσεις να σε επηρεάσει είναι στο χέρι σου. 

Δείξε κατανόηση σε όποιον είναι γύρω σου και είναι μόνος. 

Δώσε μια αγκαλιά. Ένα βλέμμα ζεστό.

Ένα χάδι. Ένα χέρι βοηθείας όπου χρειαστεί.

Μην τον λυπηθείς μόνο. Η μοναξιά θέλει δύναμη. 

Σεβάσου την μοναχικότητα του άλλου. 

Αγκάλιασε την δική σου. Δέξου την μοναξιά σαν μέρος της ζωής. 

Φρόντισε κάποιον που είναι μόνος. Δώσε λίγο από τον χρόνο σου και κυρίως λίγο από την αγάπη σου. 

Η ζωή είναι πολύ όμορφη για να μην την μοιραζόμαστε. 

Μοιράσου λοιπόν την χαρά και την αγάπη. 

Κάνε τον κόσμο μας λιγότερο μοναχικό...