Ο Μάριος Καρακατσάνης απαντά στην Ζέτα

Ο καλεσμένος μου σήμερα είναι ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος που γνώρισα μέσα από τα social media και φυσικά την γραφή του. Ο Μάριος Καρακατσάνης! Ένας σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας. Αν δεν έχεις ακόμα διαβάσει τα βιβλία του, να το κάνεις άμεσα! Άμυ, Το σπίτι των Κάιν, Άμυ ΙΙ η αποκάλυψη ενός αγγέλου, Η συμφωνία των 5, Το ξύπνημα, Εφιάλτες του μυαλόυ, η Συμφωνία και τόσα άλλα.  Θα σε καταπλήξει γιατί οι ιστορίες του ισορροπούν ανάμεσα στο φανταστικό, αλλά και στον τρόμο. Θα σε κρατήσει σε αγωνία μέχρι την τελευταία λέξη! Τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Έχει λάβει πολλές διακρίσεις και βραβεία, όπως στο πρώτο συμπόσιο τέχνης της Unesco, στην κατηγορία Λογοτεχνία και πλέον το βιβλίο του Άμυ κυκλοφορεί μεταφρασμένο στα αγγλικά σε πολλές χώρες και μεγάλες πόλεις, όπως το Λονδίνο, Ινδία, Καναδά, Αυστραλία, Αμερική και Νότιο Αφρική!

Είναι ένα ανήσυχο δημιουργικό πνεύμα . Ασχολείται την λογοτεχνία, αλλά και την ποίηση και μικρός και με την ταχυδακτυλουργία! Ξεκίνησε από τα 13 του χρόνια να γράφει ασταμάτητα και συνεχίζει μέχρι σήμερα. 

Τα ποιήματα του έχουν μελοποιηθεί και ήδη κυκλοφορούν σε βιβλίο μαζί με cd. Γράφει και παραμύθια για παιδιά, τα οποία τα δίνει δωρεάν τόσο σε έντυπη, όσο και σε ακουστική μορφή σε ιδρύματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. 

Είναι ένας ευγενικός και χαμογελαστός άνθρωπος, πρόθυμος να προσφέρει.

 Με μεγάλη χαρά, δέχτηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις μου για το πως βλέπει την ζωή και να τον γνωρίσουμε λίγο παραπάνω. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ για την άμεση ανταπόκριση και του εύχομαι καλή επιτυχία σε ότι κάνει!

 Αν έπρεπε να συστηθείς σε κάποιον που δεν σε γνωρίζει, τι θα έλεγες; Ποιος είσαι;

Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το βήμα αυτό, που μου δίνεται μέσα από το λογοτεχνικό σας Blog.
Ονομάζομαι Καρακατσάνης Μάριος και μου αρέσει να μεταφέρω τόσο τις σκέψεις , όσο και τους δικούς μου κόσμους στο χαρτί. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. 

  Ποιο είναι το κίνητρο που σε κινητοποιεί στην ζωή;

Η επικοινωνία με τον κόσμο. Είτε αυτή είναι άμεση, μέσα από τις ομάδες βιβλίου, είτε απλά διαβάζοντας τα έργα μου γνωρίζοντας πως όποιο συναίσθημα και αν νιώσουν, τους το έχω προκαλέσει εγώ.

  Υπήρξε φορά που ο «κακός» εαυτός σου πήγε να σε αποτρέψει από ένα σημαντικό βήμα και πως το αντιμετώπισες;

Επειδή είμαι αυθόρμητος όσο δε πάει, πάντα κάνω ότι σκέφτομαι και ύστερα απλά αντιμετωπίζω τις συνέπειες. Είτε αυτές είναι καλές, είτε είναι δυσάρεστες. Γενικότερα ασπάζομαι την άποψη πως όποιος δεν ρισκάρει, δεν προχωρά ποτέ στο επόμενο βήμα. Οπότε θα έλεγα πως όχι, ποτέ ο εαυτός μου δεν με έχει εμποδίσει σε τίποτα. Απλά προχωράω και ό,τι έρχεται στο διάβα μου το χειρίζομαι αναλόγως.  

Ποια αξία διατηρείς σε όλες τις φάσεις της ζωής σου;

Να είμαι ειλικρινής με όλους τους ανθρώπους που είναι κοντά μου, ακόμα και αν χρειαστεί να τους δυσαρεστήσω.  

Τι θαυμάζεις στους ανθρώπους και  τι σε ενοχλεί απίστευτα;

Το σπάνιο χάρισμα της ενσυναίσθησης είναι κάτι που θαυμάζω σε όσους το κατέχουν. Σε αντίθεση με την παντελή έλλειψη κατανόησης που κυριαρχεί παντού γύρω μας και είναι κάτι που το απεχθάνομαι.

Αν μπορούσες να δώσεις μία μόνο συμβουλή στον νεότερο εαυτό σου ποια θα ήταν;

Άστους να λένε, μη σε αγγίζουν τα λόγια τους περισσότερο από όσο πρέπει. Σου υπόσχομαι ό,τι κάποτε θα έρθει ο καιρός που δε θα μπορούν να σε φτάσουν.

Η επιτυχία δεν έχει μυστικά. Σκληρή δουλειά, συγκέντρωση, επιμονή. Εσύ τι άλλο έκανες για να πετύχεις τους στόχους σου;

Υπομονή. Ένα βασικότατο προσόν που πρέπει να έχουμε όλοι μας, στη ζωή αυτή. Ξέρετε οι συγγραφείς έχουν ένα κακό ελάττωμα (βασικά πολλά έχουν αλλά δεν θα τα αναλύσουμε τώρα), νομίζουν πως ότι έχουν γράψει είναι αριστουργήματα και όλος ο κόσμος θα μιλάει για αυτούς.
Όταν όμως τρώνε τα πρώτα χαστούκια, αντί να πεισμώσουν και να δουλέψουν ακόμα πιο σκληρά, ξεκινάνε να κατηγορούν και να υποβαθμίζουν τα έργα των άλλων.
Επίσης θα πρέπει να έχουν αυτογνωσία. Να ξέρουν που βαδίζουν και τι να περιμένουν. Προσωπικά δεν δήλωσα ποτέ και ούτε έχω σκοπό να το κάνω, ότι είμαι λογοτέχνης η ποιητής. Είμαι απλά συγγραφέας. Όπου γράφω συναισθήματα και σκέψεις όπως ακριβώς θα τα περιέγραφα σε κάποιον πραγματικό μου φίλο. Δίχως καμίας μορφής τέχνης του λόγου, όπως προστάζει εξάλλου και ο όρος λογοτεχνία. Αλλά με πολύ πάθος, φαντασία μα και ρεαλισμό, καθώς επίσης αυθορμητισμό και ειλικρίνεια.
Ως εκ τούτου ξέρω πως αν για παράδειγμα μου ανήκει σε μια κλίμακα του δέκα, το έξι, τότε κανείς δε θα μπορέσει να μου σταθεί εμπόδιο στο να το κατακτήσω.

Για αυτό κάνω πάντα ό,τι με ευχαριστεί, αδιαφορώντας για το τι λέει ο κάθε τυχάρπαστος, αφού γνωρίζω άλλο ένα μυστικό. Πως όσο ασχολείσαι με το τι κάνει ο ένας και ο άλλος, μένεις εσύ πίσω. Οι «παρωπίδες» μου είναι ότι πολυτιμότερο αποκόμισα αυτά τα οκτώ χρόνια που ασχολούμαι με την συγγραφή.   

Ποιο είναι το Μότο σου;

Καμία φωτιά δεν είναι ικανή να σε κάψει, όταν φλέγεσαι μέσα σου ο ίδιος.

Πες μας κάτι αισιόδοξο που σε βοηθά να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες και ίσως βοηθήσει όποιον διαβάζει τώρα.

Αναμοχλεύω όμορφες στιγμές από το παρελθόν και αυθόρμητα χαμογελώ. Το χαμόγελο είναι το κλειδί για  κάθε «δηλητήριο» που μας χαρίζει τόσο απλόχερα η ζωή. 

Πως βλέπεις την ζωή μας ένα χρόνο μετά τον Κορονοϊό; Τι θετικό θα μας έχει μείνει πιστεύεις;

Θα γίνω πολύ δυσοίωνος και δε το θέλω. Οπότε θα προσπεράσω αυτό το ερώτημα και θα απαντήσω στο δεύτερο. Το θετικό που θα μας μείνει, θεωρώ ότι θα είναι η συνήθεια της ανάγνωσης βιβλίων. Κάτι που η Ελλάδα έπασχε από αυτό εδώ και χρόνια. 

Ερώτηση αναγνώστριας: Αν είχες μια υπερφυσική δύναμη ποια θα ήταν και γιατί;

Να μπορώ να γιατρεύω ασθένειες. Όταν είσαι υγιής, ό,τι και αν περνάς, μπορείς να το αντιμετωπίσεις και να παλέψεις.   

 Κ.Κ.