Σαν σημερα... Γεννήθηκε ο αρχηγός των Απάτσι, Τζερόνιμο

«Δεν έπρεπε να παραδοθώ, έπρεπε να παλέψω μέχρι την τελευταία μου πνοή».

Σαν σήμερα, στις 16 Ιουνίου 1829, γεννήθηκε ο Ινδιάνος Gokhlä yeh, "αυτός που Χασμουριέται". Έμεινε γνωστός στην ιστορία σαν Τζερόνιμο, πολεμιστής των Απάτσι, ενάντια στις ΗΠΑ και το Μεξικό.

Γενναίος πολεμιστής μέχρι το τέλος. Διεκδίκησε τα εδάφη των Ινδιάνων με όλες του τις δυνάμεις. Το μίσος του για τους Μεξικανούς μεγάλο, αφού σε μια αιφνιδιαστική επίθεση θα χάσει την μητέρα, την γυναίκα και τα δύο του παιδιά. Αιχμαλωτίστηκε, αλλά απέδρασε και πολεμούσε στα βουνά παρέα με τους συμπολεμιστές του, με όσες δυνάμεις είχαν.

 Όταν όμως τα πράγματα δυσκόλευαν για την φυλή του, δεν δίστασε να παραδοθεί

( 4 Σεπτεμβρίου 1886) με αντάλλαγμα την ελευθερία των πολεμιστών του και την παραχώρηση γης στην Αριζόνα για να ζουν ελεύθεροι.

Αντ'αυτού φυλακίζεται και στα χρόνια που ακολουθούν στον καταυλισμό- φυλακή όπου κρατείται, προσέλκυε θαυμαστές από όλο τον κόσμο που ήθελαν να τον δουν από κοντά και να φωτογραφηθούν μαζί του.

Παρέλασε στην κεντρική λεωφόρο της Ουάσιγκτον στην τελετή ορκωμοσίας του Θεόδωρου Ρούσβελτ το 1905.

Όσο λειτουργούσε σαν "αξιοθέατο" των τουριστών, διηγήθηκε την ζωή του σε βιογράφο, για την αυτοβιογραφία του.

Τα τελευταία του λόγια στον ανηψιό του ήταν:

«Δεν έπρεπε να παραδοθώ, έπρεπε να παλέψω μέχρι την τελευταία μου πνοή»

Ο τάφος του βρίσκεται στο κοιμητήριο αιχμαλώτων πολέμου του Φορτ Σιλ και έτσι ούτε μετά θάνατον δεν επέστρεψε στην πατρίδα του...

Η ζωή του Τζερόνιμο και τα βιώματα του, είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Έζησε τον ρατσισμό από τους χλωμούς λευκούς με την μορφή συνεχούς πολέμου και σφαγών σε άμαχο πληθυσμό. Έχασε δικούς τους ανθρώπους, οικογένεια, συμπολεμιστές. Έκανε συμφωνίες που δεν τηρήθηκαν από Αμερικανούς αξιωματούχους. Κατάντησε ατραξιόν για αγνώστους όπου πλήρωναν για φωτογραφηθούν μαζί του. Κι εκείνος μαραζώνει και τελικά πεθαίνει. 

Μήπως η ιστορία επαναλαμβάνεται και τίποτα δεν μαθαίνουμε;

Ο ρατσισμός υπήρχε τότε και δυστυχώς υπάρχει και σήμερα. Πόλεμοι συνεχίζουν να συμβαίνουν, κόσμος αθώος χάνει την ζωή του, την ελευθερία του και οι ηγέτες κάνουν τα στραβά μάτια... Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε; Να σεβαστούμε τον συνάνθρωπο κι όχι να τον κυνηγάμε; 

Μήπως να επιστρέψουμε στην καλοσύνη; Στην ευγένεια; Έννοιες που χάνονται... 

Να έχουμε υπερήφανες κοινωνίες κι όχι κανίβαλους;

Ας ξυπνήσουμε πριν γίνουμε κι εμείς σαν το Τζερόνιμο....

Ας μην παραδοθούμε στην απάθεια, ας το παλέψουμε ως το τέλος...