Διεθνής Ημέρα Χηρών (International Widows Day)

Από το 2010 καθιερώθηκε η Διεθνής Ημέρα Χηρών από τον ΟΗΕ. Ο λόγος που καθιερώθηκε αυτή η ημέρα είναι για να τονίσει  «τη φτώχεια και την αδικία που βιώνουν εκατομμύρια χήρες και τα προστατευόμενα από αυτές μέλη σε όλο τον κόσμο».

Η ιδέα ξεκίνησε από τον Λόρδο Λούμπα, ο οποίος στις 23 Ιουνίου του 1954 έχασε τον πατέρα του, με αποτέλεσμα η μητέρα του Σριμάτι Πούσπα Βάτι Λούμπα να μείνει χήρα σε ηλικία 37 ετών και να βιώσει έντονα τον κοινωνικο-οικονομικό αποκλεισμό που συνεπάγεται η χηρεία στην Ινδία. Από το 1998 μάλιστα, ο ίδιος σύστησε ίδρυμα για παροχή βοήθειας σε αναξιοπαθούσες χήρες.

Στον Δυτικό κόσμο το πρόβλημα δεν είναι τόσο έντονο, καθώς οι γυναίκες μορφώνονται και εργάζονται, διατηρώντας την οικονομική τους ανεξαρτησία και επιπλέον τα δυτικά κράτη έχουν θεσμοθετήσει κοινωνικές παροχές όπως οι συντάξεις χηρείας που αφορούν τόσο τις γυναίκες όσο και τους άντρες που έχασαν τον/τη σύζυγό τους.

Στον υπόλοιπο κόσμο όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών τα πράγματα είναι τραγικά:

o   1,5 εκ. παιδιά γυναικών που έχουν χηρέψει πεθαίνουν πριν από τα πέμπτα τους γενέθλια.

o   Από τα 258 εκ. χηρών που ζουν σε όλον τον κόσμο, σχεδόν τα μισά (118 εκ.) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και 86 εκ. έχουν βιώσει σωματική κακοποίηση.

o   Τα παιδιά αυτών των γυναικών (υπολογίζονται στα 580 εκ.) αποκλείονται από την εκπαίδευση και αναγκάζονται να εργαστούν ή να παντρευτούν πρώιμα για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.

o   Σε πολλές από τις αναπτυσσόμενες χώρες υπάρχουν ανήλικες χήρες (γιατί παντρεύονται κατά την παιδική ηλικία πολύ μεγαλύτερους άντρες), οι οποίες ανήμπορες να επιβιώσουν αλλιώς, καταλήγουν στην πορνεία ή πέφτουν θύματα trafficking.

o   Στην Ινδία χιλιάδες χήρες ζουν εξορισμένες σε ειδικές κοινότητες, καθώς οι οικογένειές τους φοβούνται το στίγμα που συχνά συνοδεύει τις χήρες.

o   Στην Αφρική οι χήρες εκδιώκονται από τα σπίτια τους, αναγκάζονται να πιούν από  το νερό με το οποίον καθάρισαν τον νεκρό σύζυγό τους και συχνά «κληροδοτούνται» στον αδερφό του άντρα τους ή σε κάποιον άλλο συγγενή του.

Η 23η Ιουνίου είναι λοιπόν, μία ευκαιρία να θυμηθούμε όλες αυτές τις οικογένειες που δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τον πόνο της απώλειας του αγαπημένου τους, αλλά και τις τεράστιες δυσκολίες που προκύπτουν από την απώλεια αυτή.

Δες ακομά σήμερα: Ολυμπιακή ημέρα