Εσύ τρέχεις ή ζεις;

https://newsbyzeta.blogspot.com/2020/08/blog-post_90.html

Πως είναι η δική σου ζωή; Όταν σε ρωτάνε τι κάνεις, μήπως απαντάς "Τρέχω" και συνήθως συνοδεύεται με το "και δεν φτάνω". Δεν μας φτάνουν οι ώρες, οι μέρες. Ο καιρός περνάει και εμείς απλά τρέχουμε. Αλήθεια πότε ζούμε ή πότε θα το πάρουμε απόφαση να ζήσουμε;

Θεωρούμε ότι η ζωή μας είναι αγώνας δρόμου. Να προλάβουμε υποχρεώσεις, πράγματα και καταστάσεις. Προσπαθούμε να στριμώξουμε λίγες μόνο στιγμές αληθινής ζωής σε ένα μαραθώνιο. Όταν όμως μία μέρα ξυπνήσουμε και ο χρόνος τελειώνει τι κάνουμε; Τότε προσπαθούμε να ζήσουμε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα όσα δεν μπορέσαμε τα προηγούμενα χρόνια.

Γιατί πρέπει να έρθει κάποιος και να μας πει ότι έχουμε λίγο ακόμα χρόνο σε αυτόν τον πλανήτη για να ξυπνήσουμε και να κάνουμε όσα θέλουμε;

Από την ώρα που θα γεννηθούμε ξέρουμε ότι έχουμε ημερομηνία λήξης, απλά σε αντίθεση με τα προϊόντα που θα δεις στα ράφια των καταστημάτων, εμάς η ημερομηνία αυτή είναι άγνωστη. Γι΄ αυτό πιστεύουμε ότι αντέχουμε για πάντα και τα πάντα. 

Αν κάποιος σου πει να κάτσεις χωρίς να κάνεις τίποτα, το πιθανότερο είναι να αισθάνεσαι άβολα και ενοχές. Αν σε δουν άλλοι να κάθεσαι θα σου πουν ότι πάσχεις από κατάθλιψη. Η ώρα που χαλαρώνουμε, ξεκουραζόμαστε και επιτέλους παίρνουμε μια ανάσα δεν είναι χαμένος χρόνος. Μην προσπαθείς να αξιοποιήσεις κάθε λεπτό της ημέρας σου με κάτι. Γιατί και η ξεκούραση είναι μέρος της ζωής μας.

Από παιδιά ακόμα αυτό μαθαίνουμε. Ακούς ανθρώπους να μιλάνε για τα μωρά "Πότε θα περπατήσει;", "Πότε θα μιλήσει;" "Πόσες δραστηριότητες να κάνει το παιδί;".... συνεχώς μία πίεση για να κάνουμε όλο και περισσότερα πράγραμα, νωρίτερα και γρηγορότερα. Αφήστε τα παιδιά να είναι παιδιά! Να παίξουν, να γελάσουν, να ξενοιάσουν. Η ζωή μεγαλώνοντας είναι ήδη αρκετά πιεστική, γιατί να είναι από τα δύο μας χρόνια;

Κανέ κι εσύ το ίδιο. Πάρε μια ανάσα, κάνε μια παύση. Ναι, είναι σημαντική η επιβίωση, αλλά αν εξουθενώνεσαι τελικά επιβιώνεις ή μετά βίας ζεις;

Μια ζωή προσπαθούμε να είμαστε πιο έξυπνοι, πιο καλλιεργημένοι, πιο πλούσιοι, πιο δημοφιλείς, πιο πιο πιο..... Η λίστα των προσδοκιών είναι ατελείωτη. Πότε επιτέλους θα είσαι απλά εσύ; Έχω διάβασει κάτι πολύ έξυπνο: "Ο χρόνος δεν ειναι Πηνελοπή. Δεν περιμένει κανένα"!

Έτσι είναι όμως. Γιατί να σε περιμένει η ζωή όταν εσύ δεν περιμένεις καθόλου; Βιαζόμαστε να γίνουν όλα σήμερα, τώρα και δεν δίνουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας να απολαύσει αυτό που μας συμβαίνει.

Η ζωή είναι ένα θαύμα, γιατί το χαραμίζεις; Μίλα με ανθρώπους σε νοσοκομεία, γηροκομεία και όλοι θα σου πουν το ίδιο. "Μακάρι να είχα παραπάνω χρόνο να έκανα όσα λαχταρώ". Το θέμα είναι ότι μας δίνεται αρκετός χρόνος για να κάνουμε όσα θέλουμε, αλλά δεν τα κάνουμε. Πιέζουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους γύρω μας να τρέξουμε, πιο γρήγορα. Τσακωνόμαστε, φωνάζουμε, εκνευριζόμαστε και όπως λέει ο λαός μας χαλάμε την ζαχαρένια για ποιον λόγο; Για να πας πιο γρήγορα στην δουλειά, όχι! Ο λόγος που δεν είμαστε καλά είναι γιατί δεν έχουμε καθόλου χρόνο για εμάς και έτσι δεν προλάβαινουμε να ξεκουραστούμε και πιέζουμε τον εαυτό μας σωματικά και πνευματικά να κάνουμε ακόμα περισσότερα πράγματα.

Ερωτεύομαστε και ούτε αυτό δεν ζούμε όπως πρέπει. Μας ακολούθουν κανόνες. Πότε θα μείνουμε μαζί, πότε θα παντρευτούμε πότε θα κάνουμε παιδιά, πότε πότε πότε.... Πότε θα απολαύσεις αυτό που σου συμβαίνει;

Κάνε μια παύση. Αφουγκράσου λίγο την ζωή. Συνεχίζεται και χωρίς εσένα ξέρεις. Δεν είμαστε αθάνατοι, ούτε ξέρουμε ποια θα είναι η τελευταία μας μέρα. Πάρε μια ανάσα και απολαύσε αυτό που σου συμβαίνει, τώρα σήμερα που το ζεις. Όχι να περιμένεις πότε θα βγεις στην σύνταξη ή πότε θα έχεις άδεια ή ρεπό. Ζήσε σήμερα αυτά που ονειρεύεσαι. Μην τα αναβάλλεις. Ίσως όταν το πάρεις απόφαση να μην υπάρχει ο χρόνος. Το σήμερα είναι εδώ, το χθες πέρασε και το αύριο δεν έρχεται με εγγύηση. Τι περιμένεις λοιπόν;

Info:Τα παιδιά σήμερα έχουν μεγαλύτερο άγχος από ότι ένας τρόφιμος ψυχιατρείου του 1950!

Πράγμα που είναι αρκετά τρομακτικό αλλά δεν εκπλήσσει. Ο μισός ανθρώπινος πληθυσμός σήμερα υποφέρει από σύνδρομα άγχους και κατάθλιψης. Σκέψου το.....