Ο Δημήτρης Αλεξίου απαντά στην Ζέτα

Μία ακόμα υπέροχη συνέντευξη σήμερα στο blog μας! Ένας αγαπημένος μου συγγραφέας και είμαι σίγουρη και δικός σας, δέχτηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας για να τον γνωρίσουμε καλύτερα!

Επιτυχημένος τόσο στην Νομική όσο και στην συγγραφή ο Δημήτρης Αλεξίου, είναι πολλά παραπάνω από αυτά! Ενεργός πολίτης, δεν φοβάται να πει την γνώμη του δημόσια, δραστήριος στα κοινωνικά δίκτυα και έτοιμος να σχολιάσει τα κακώς κείμενα και τις αδικίες της καθημερινότητας. Απλός, προσιτός, ευγενικός, χαμογελαστός και καλλιτεχνική φύση, είναι αδύνατον να μην τον συμπαθήσεις και να μην το εκτιμήσεις για την ειλικρίνεια του, ακόμα και αν διαφωνήσεις μαζί του. 

 Η καταγωγή του είναι από το Αγρίνιο και τη Σκύρο, όπου περνάει πολύ από τον χρόνο του και ασχολείται με τα πολιτιστικά της δρώμενα! Διατέλεσε μέλος, πρόεδρος και καλλιτεχνικός διευθυντής του Ομίλου Ελληνικών Λαϊκών Χορών «Ελένη Τσαούλη» από το 1991 έως το 2005, διδάσκοντας ελληνικούς χορούς και συμμετέχοντας σε εκπαιδευτικά προγράμματα σε θέματα της ελληνικής λαϊκής παράδοσης για παιδιά δημοτικού σχολείου. Συμμέτεχει και σε θεατρικές παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία( Θα σε δω στην Πρεμιέρα, Ο Κουτσομπόλης κ.α.)

Από τις Εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα βιβλία του Αμαρτωλά θαύματα,

  Αλάτι Κόκκινο (που διαδραματίζεται και στην Σκύρο) 

και τα Πικρά Κεράσια. Αν δεν έχετε ακόμα διαβάσει κάποιο από αυτά, σπεύσατε!!!! Εγώ διαβάζω ξανά τα Πικρά Κεράσια(με την προσωπική μου αφιέρωση!)!

Ας δούμε τι μας απάντησε και πάλι τον ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μας διέθεσε!

Αν έπρεπε να συστηθείτε σε κάποιον που δεν σας γνωρίζει τι θα λέγατε; 

Άνθρωπος, πατέρας και σύζυγος. Νομίζω αυτές είναι οι πιο σημαντικές μου ιδιότητες. Κατά τα λοιπά όπως λέει και το βιογραφικό μου γεννήθηκα στην Αθήνα το 1974, σπούδασα νομικά, εργάζομαι στην Αθήνα αν και έζησα με την οικογένειά μου έξι χρόνια στη Σκύρο.

Δικηγόρος, συγγραφέας, ηθοποιός, μεταφραστής, χοροδιδάσκαλος ή απλά ανήσυχο πνεύμα; Τι σας εκφράζει καλύτερα;

Δικηγόρος είμαι λόγω σπουδών και προς βιοπορισμό, αν και το επάγγελμα διανύει μεγάλη κρίση τα τελευταία χρόνια. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανάγκη να εκφραστεί κανείς μέσα από την Τέχνη την οποία αντιμετωπίζω σφαιρικά και πάντα μέσα από τις συγκεκριμένες συνθήκες της ζωής μου. Αν τα έκανα για βιοπορισμό θα έβγαζα απλώς κάθε χρόνο ένα βιβλίο παρόμοιο με το πρώτο μου, τα «Πικρά κεράσια»  που έγινε best seller. Εγώ όμως είχα άλλα πράγματα που με απασχολούσαν όταν έγραψα τα άλλα δύο βιβλία μου, πέρασα την 7μηνη αποχή των δικηγόρων γράφοντας και παίζοντας θέατρο, μετέφρασα για να διατηρήσω όσο γίνεται την επαφή μου με τη λογοτεχνία, όταν το θέατρο πήρε πολύ από τον χρόνο μου. Όταν αποφασίσω να αδυνατίσω πάλι, ίσως ασχοληθώ και πάλι με το χορό. Προσωπικές ανάγκες της στιγμής υπαγορεύουν το μέσο μέσα από το οποίο θέλω να εκφραστώ. 

Τι σας δίνει έμπνευση στην ζωή και την δουλειά σας;

Το οτιδήποτε. Το πρώτο μου βιβλίο ξεκίνησε από ένα όνειρο. Το δεύτερο από μία δύσκολη προσωπική στιγμή και μία συζήτηση με φίλους. Το τρίτο από ένα πραγματικό περιστατικό , το σεισμό της Σκύρου το 2001 , που έζησα από κοντά. Ακόμα και μία είδηση που διάβασα ή μία συζήτηση που άκουσα στο μετρό μπορεί να με απασχολήσει τόσο ώστε να αποφασίσω να το αντιμετωπίσω σε μία κόλλα χαρτί.

Ποια αξία διατηρείτε σε όλες τις φάσεις της ζωής σας;

Νομίζω την ειλικρίνεια. Αν και μου έχει στοιχίσει σε φιλίες και δημόσιες σχέσεις, αδυνατώ να είμαι ανειλικρινής πρωτίστως στον εαυτό μου και ακολούθως σε όλους τους άλλους. Γι’ αυτό και θεωρούμαι γενικά αιχμηρός. Θα πω αυτό που σκέφτομαι χωρίς περιστροφές ακόμα και αν δεν είναι δημοφιλές σαν άποψη.

Αισιοδοξία και Ρεαλισμός. Τι σας εκφράζει καλύτερα;

Είμαι σίγουρα ρεαλιστής σε μεγάλο βαθμό, αλλά εκτιμώ ότι είμαι και βαθιά αισιόδοξος, αλλιώς δε θα άντεχα όλα αυτά που βλέπω γύρω μου.

Πως είναι μία ιδανική μέρα για εσάς;

Κατά προτίμηση Κυριακή, πρωινή πολύωρη πρόβα για το θέατρο μαζί με τα παιδιά μου για να εισπράττω εντυπώσεις από «δύσκολους» κριτές, και το βράδυ μαγείρεμα στο σπίτι για μία βραδιά με φίλους. Γενικώς να έχω να κάνω πράγματα δημιουργικά, χωρίς  πίεση δουλειάς όμως. 

Αν μπορούσατε να δώσετε μία συμβουλή στον νεότερο εαυτό σας, ποια θα ήταν;

Να ασχοληθεί με μία καριέρα με λιγότερο ίσως κύρος και χρήματα, αλλά με περισσότερη ενσυναίσθηση και ψυχική ανάταση. Αν ξανάρχιζα από την αρχή πιθανότατα θα γινόμουν δάσκαλος.

Ετοιμάζετε κάτι το επόμενο διάστημα;

Το τέταρτο θεατρικό μου έργο με τίτλο «το κουδούνι» ετοιμαζόταν από τη θεατρική ομάδα Αντικλείδι σε σκηνοθεσία δική μου λίγο πριν την πανδημία και το λοκντάουν. Ελπίζω να μπορέσουμε να το κάνουμε τελικά από την καινούργια χρονιά. Ετοιμάζονται παράλληλα και άλλα θεατρικά έργα και ένα ακόμα βιβλίο. Δεν ξέρω πότε θα εκδοθούν ή θα παρουσιαστούν πάντως εγώ ζω ήδη μαζί τους.

Υπάρχει κάτι που σας βοηθάει στα δύσκολα και που ίσως βοηθήσει όποιον μας διαβάζει;

Προσωπικά το ψυχολογικό μου στήριγμα είναι τα παιδιά μου και το μοιράζομαι με τη γυναίκα μου. Γενικά όμως νομίζω ότι η συνύπαρξη και η ενασχόληση με τα παιδιά μας βοηθάει να βλέπουμε τα πράγματα με άλλη οπτική και άλλες προτεραιότητες, πράγμα που σίγουρα βοηθάει στα δύσκολα. Τελικά, ένα παιδικό γέλιο ή χαμόγελο έχει μεγαλύτερη δύναμη από κάθε δυσκολία. Και μάλλον είναι και το ζητούμενο. 

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις σας!

Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ!