Γνωρίζετε το Τσιχλί Μπαμπά; Κι όμως είναι Ελληνική νησίδα!

Με την τεράστια ακτογραμμή της και τα εκατοντάδες νησιά της, είναι αναμενόμενο πάντα να ανακαλύπτουμε καινούριες όμορφες γωνιές στην Ελλάδα καθημερινά. Κάποιες από αυτές κρύβουν ιδιαίτερες ιστορίες και παράξενα μυστικά τα οποία μπορεί να είναι πολύ πιο κοντά απ’ ότι φανταζόμαστε. Μια από αυτές τις γωνιές, είναι και η νησίδα (άγνωστη στους περισσότερους) Τσιχλί Μπαμπά στη Μεσσηνία η οποία κρύβει και ένα ιδιαίτερο μυστικό. Ένα από τα παράξενα της Ελλάδας που αξίζει να ανακαλύψεις και να επισκεφθείς.

Στα νότια της Σφακτηρίας  απέναντι από την Πύλο , βρίσκεται η βραχονησίδα Τσιχλί Μπαμπά ή Φανάρι, με τη χαρακτηριστική κάθετη τρύπα στη μέση της. Το καραβάκι δένει στη μικρή προβλήτα και οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να φτάσουν στην κορυφή του νησιού αφού ανέβουν 134 σκαλάκια. Εκεί βρίσκεται μια μαρμάρινη στήλη, το μνημείο της Γαλλικής Κυβέρνησης (1890) που είναι αφιερωμένο στους Γάλλους νεκρούς της ναυμαχίας του Ναυαρίνου. Η θέα από την κορυφή του Τσιχλί-Μπαμπά είναι μοναδική, καθώς αντικρίζετε την Πύλο, με το Νιόκαστρο και όλο τον κόλπο του Ναυαρίνου στα πόδια σας.

Το όνομα Φανάρι έχει αποδοθεί στο Τσιχλί Μπαμπά λόγω του φάρου που βρίσκεται πάνω του και φωτίζει τις νυχτερινές διαδρομές των πλοίων. Το φάρο, ο οποίος λειτούργησε για πρώτη φορά το 1873, θα τον δείτε ευθεία κάτω, στην άκρη της νήσου.

Μπορείτε με προσοχή να περπατήσετε ανάμεσα στις πέτρες και τα θυμάρια και να βρεθείτε στην άλλη πλευρά του νησιού, αυτή που βλέπει στο Ιόνιο Πέλαγος για να θαυμάσετε τη θέα.

Το Τσιχλί Μπαμπά ονομάζεται, επίσης και Φανάρι όχι τυχαία. Το όνομα προήλθε από το τον φάρο που βρίσκεται πάνω του και φωτίζει τις διαδρομές που κάνουν τα πλοία τα βράδια. Η πρώτη χρονιά που λειτούργησε ο φάρος ήταν το 1873 και είναι ορατός από παντού.

Ποιο είναι όμως το άγνωστο μυστικό που κρύβεται εκεί; Στη νησίδα βρίσκεται το ταριχευμένο σώμα του φιλέλληνα ανιψιού του Ναπολέοντα, του Παύλου Βοναπάρτη. Καθώς επίσης και οι πεσόντες Γάλλοι της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου για τους οποίους δημιουργήθηκε το μνημείο που αναφέραμε.

Ο Παύλος Βοναπάρτης ήταν πρίγκιπας της Οικογένειας Βοναπάρτη και θεωρείται ένας από τους πιο ισχυρούς φιλέλληνας λαμβάνοντας μέρος στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

Extra Tip: Αν τυχόν βρεθείς σε αυτή τη νησίδα, που αποτελεί ένα από τα παράξενα μέρη της Ελλάδας δοκίμασε να περάσεις με προσοχή στην άλλη πλευρά του. Αυτή που κοιτάει  προς το Ιόνιο Πέλαγος. Από εκεί θα απολαύσεις μια θέα μοναδική και αξέχαστη…

Η ιστορία:

Ο Παύλος Μαρία Βοναπάρτης (19 Φεβρουαρίου 1809 Κανίνο, Ιταλία – 7 Σεπτεμβρίου 1827 Ναύπλιο) ήταν πρίγκιπας της Οικογένειας Βοναπάρτη και ανιψιός του Μεγάλου Ναπολέοντα. Υπήρξε φιλέλληνας και έλαβε μέρος στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

Ήταν το τρίτο παιδί του Λυσιέν Βοναπάρτη και της συζύγου του Αλεξανδρίνας ντε Μπλεσάμπ-Βοναπάρτη. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια.

Τον Μάρτιο του 1827, σε ηλικία 18 ετών, έφυγε από την πόλη κρυφά από τους γονείς του, και πήγε στην Ανκόνα από εκεί με ξένο όνομα ταξίδεψε στην Ελλάδα για να λάβει μέρος στον πόλεμο για την ανεξαρτησία των Ελλήνων.

Ο Παύλος Βοναπάρτης έφτασε πρώτα στα Ιόνια Νησιά, αργότερα βρέθηκε στο Ναύπλιο με τον Βρετανό Ναύαρχο Κόχραν , ο οποίος την εποχή εκείνη ήταν επιφορτισμένος με τον ελληνικό στόλο.

Στο Ναύπλιο στην πρωτεύουσα των επαναστατημένων Ελλήνων τον υποδέχθηκε ο άγγλος ναύαρχος Κόχραν, διοικητής του ελληνικού στόλου.Ο υψηλός επισκέπτης, που έμοιαζε πολύ με τον διάσημο θείο του, εντάχθηκε αμέσως στο πλήρωμα της φρεγάτας «Ελλάς», της ναυαρχίδας του ελληνικού στόλου.

Όμως, στις 25 Αυγούστου, καθώς καθάριζε το όπλο του, τραυματίσθηκε σοβαρά από αδέξιο χειρισμό και την επομένη άφησε την τελευταία του πνοή. Ήταν μόλις 19 ετών.

Στο Ναύπλιο δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν φήμες ότι ο θάνατος του νεαρού Βοναπάρτη δεν ήταν τυχαίος, εφόσον μάλιστα προήλθε στο πλοίο του Κόχραν, τον οποίον οι Έλληνες υποπτεύονταν ότι εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας.

Πάντως, ο αμερικανός φιλέλληνας Σάμιουελ Χάου, που ήταν αυτόπτης των γεγονότων, διαβεβαιώνει ότι μόλις ο Κόχραν έμαθε ότι το τραύμα ήταν θανατηφόρο «ήρχισε να βηματίζη εις την καμπίνα του κλαίων ως παιδίον...».

Καθώς λέγεται, η σορός του νεαρού Βοναπάρτη διατηρήθηκε επί τριετία σ’ ένα βαρέλι με ρούμι στη Μονή Αγίου Νικολάου Σπετσών, μέχρις ότου την παρέλαβε το Γαλλικό Ναυτικό. Μετά την απελευθέρωση, το 1832, το ταριχευμένο σώμα του Παύλου Μαρία Βοναπάρτη ενταφιάστηκε σε μαυσωλείο στο νησί της Σφακτηρίας, κοντά στους Γάλλους ναύτες που έπεσαν στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου.